هیچ چیز بیشتر از فاندانگو مردم اسپانیا را به وجد نمی آورد . مردم در هنگام شنیدن این موسیقی به جشن ، رقص و پایکوبی می پردازند .

رقص فاندانگو یک رقص شاد اسپانیایی از خانواده "مالاگنیا" است که بعضی ها عقیده دارند شاید در اصل از آمریکای جنوبی باشد.

این رقص دارای ریتم سه ضربی ساده یا دو ضربی ترکیبی است و سرعت آن هر دم فزاینده و نیز دارای سکوتهای ناگهانی است که در طی آن رقاصها (عموماً یک زوج) بی حرکت می مانند و در ضمن دارای فواصلی است که در طول آن اجرا کنندگان آواز می خوانند .

در موسیقی این رقص از کاستانت (وسیله ای از نوع پرکاشن با منبع شرقی که بوسیله یونانیها و رمیها در اسپانیا بنیان نهاده شد) نیز استفاده می شود.

سبک فاندانگو از تعدادی پایه های رقص کلاسیک اسپانیایی به وجود آمد که نخستین هدف آن نیز همراهی با رقص بود.

فرمها و نمونه های مختلف فاندانگو مطابق با مشخصه مکانهای مختلفی است که فاندانگو در آن به وجود آمده. بیشتر نواحی برای خودشان فاندانگو دارند که بنا به ذوق و تاًثیرات فلامنکوی خودشان آنها را خلق کردند.

آوازهای فاندانگو دارای ریشه های عربی میباشند و در اوایل پیدایش فلامنکو هنگامی که مورها اسپانیا را تصرف کرده بودند به وجود آمد.

این شکل آواز و رقص قدیمی که در اندلسیا متولد شد ، از مرزهای اسپانیا فراتر رفت و در طی قرنها تحت تاًثیر مناطق و اجرا کننده های مختلف ، از جهات گوناگون تغییر شکل یافت.

این سبک در شمال مبداً ترانه های دسته جمعی و در جنوب باعث پیدایش توکه هایی چون:

Cartagenera , Minera , Taranta , Granadina , Malaguena , Rondena

شد.

در سرتاسر اسپانیا فاندانگو را می خوانند و به صورت سنت در آمده که آنها را با نامهای محلی می شناسند.

در دهه های اول قرن بیستم اجراهای سطح بالای این توکه از چنان محبوبیتی برخوردار شدند که برای مدتی فاندانگوها تمام توکه های دیگر را تحت الشعاع خود قرار دادند.

امروزه از نظر نوازنده گیتار می توان فاندانگوها را به دو دسته تقسیم کرد : یکی آن دسته از فاندانگوها مانند "Fandangos Grandes" که بسیار پر معنی بوده و نوازنده می تواند در حیطه کمپاس بسیار آزادانه عمل نماید و دسته دیگر فاندانگوی کاملاً ریتمیک می باشد که با آنها هم آواز می خوانند و هم می رقصند.

این گروه از فاندانگوها مختص به شهر هئولوا است که یکی از مورد پسند ترین قطعه ها در اندلسیا است .

در آوازهای فاندانگو اشعار دارای مضامین گوناگونی می باشند که می توانند از خوش باوریها و خیانتهای غم انگیزکه در فرمهای جدی تر این توکه یافت می شوند تا شوخیهای طعنه آمیزی که در توکه های غیر جدی مورد استفاده قرار می گیرند، همه را شامل می شوند.

در پایان هر خط شهر، بخصوص در "Fandangos Grandes" اغلب یک نکته مهم و یا مطلبی مزاح آمیز جهت تاًیید بیان میگردد.

در پاسخ همه حضار با هم "Ole"  میگویند و سپس نوازند گیتار با نواختن راسگوادو و چند فالستا، به پیشواز قسمت بعدی شعر می رود.